Ο καιρός της ελιάς

Ο καιρός της ελιάς άρχισε στο χωριό, αν και λίγο νωρίς για φέτος . Οι τελευταίες λιγοστές βροχές έδωσαν όψιμο όγκο στον καρπό και στο ελαιοτριβείο η αναλογία λαδιού-νερού δεν είναι καθόλου ικανοποιητική για τους παραγωγούς, που μαζί με τις τιμές του λαδιού που ακολουθούν πτωτική πορεία, έχουν απογοητευτεί.  Αρκετοί έχουν σταματήσει την ελαιοσυλλογή για το Γενάρη με την ελπίδα περισσότερου λαδιού αναλογικά, σε σχέση με το Νοέμβριο . Η ποιότητα όμως του λαδιού είναι εξαιρετική . 

               Το μάζεμα της ελιάς , από το ζωγράφο Θεόφιλο.

                                                   

                         Οι αρχαίοι Έλληνες ραβδίζουν και μαζεύουν τις ελιές 5000 χρόνια πριν.

                                                              Από αρχαίο αγγείο .

Lactarius deliciosus

Λακτάριος ο νόστιµος

Άρχισε ήδη ο καιρός του αμανίτη !! Είναι το μανιτάρι που συναντάται συχνά στα ξέφωτα του πευκοδάσους και κοντά σε θάμνους περισσότερο και λιγότερο κάτω από πεύκα. Το προτιμούν οι Μυτιληνιοί για τη γεύση του αλλά και επειδή το βρίσκουν εύκολα και σε μεγάλο πληθυσμό στα κοντινά τους δάση.
Ο συνηθισμένος τρόπος μαγειρέματος είναι το τηγάνισμα, αφού πλυθεί καλά και αλατισθεί για να αρχίσουν να φεύγουν τα υγρά του .
Τον καιρό αυτό οι ορδές των ευκαιριακών κυνηγών μανιταριών θα περάσουν με τα τζιπ και τις μηχανές από το ρούδι και την περιοχή του Κλαπάδου για να  οργώσουν κυριολεκτικά το πευκοδάσος και να σκουπίσουν οτιδήποτε συναντήσουν και όσα και να βρουν, αδιαφορώντας για τους επόμενους συνανθρώπους τους.

 Έτοιμοι για το τηγάνι . Βρήκα 10 κομμάτια στο πευκοδάσος πριν την Καλλονή .Όλοι νεαροί και φρέσκοι ανάμεσα σε χαμηλή βλάστηση και αραιά χορτάρια .
Για περισσότερες πληροφορίες για αμανίτες , περιοχές , είδη και προφυλάξεις από τους υπαρκτούς κινδύνους των μανιταριών :  στις ιστοσελίδες των μανιταρόφιλων ανά την Ελλάδα και ειδικά της Λέσβου, που έχει αρκετούς γνώστες . http://manitarilesvos.blogspot.com/

Η Εκκλησία μας

        Την ημέρα των εκλογών του Νοεμβρίου θελήσαμε να προσκυνήσουμε στην Εκκλησία του χωριού αλλά τη βρήκαμε κλειστή, όπως και τις προηγούμενες φορές που βρεθήκαμε στο χωριό . Και τις πρωινές ώρες και το απόγευμα .

Η εκκλησία της Λαφιώνας στο όνομα της Κοίμησης της Θεοτόκου ,ένα μακρόστενο κτήριο στριμωγμένο μέσα στον οικιστικό ιστό του χωριού, είναι ναός ρυθμού τρίκλιτης βασιλικής με αμφίριχτη κεραμοσκεπή , από μέσα σε σχήμα σκάφης σοβατισμένη στο πλάι και ζωγραφισμένη με εξαπτέρυγα και τους Ευαγγελιστές , όπως οι περισσότερες εκκλησίες της Λέσβου η οποία κτίστηκε το 1807 και ανακαινίστηκε το 1920. Έχει αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο, με όμορφες λαϊκότροπες εικόνες. Λέγεται ότι κατασκευάστηκε στην Σμύρνη και μεταφέρονταν με ιστιοφόρο για αλλού. Όμως μεγάλη θαλασσοταραχή έφερε το καράβι στην παραλία της Πέτρας και από κει στην εκκλησιά της Θεοτόκου.   

Το πρώτο  πρόβλημα του ναού μας είναι η επανειλημμένη εισροή νερών από την κεραμοσκεπή και η καταστροφή σοβάδων και μέρους από τις ζωγραφιές όπως και μερικά κομμάτια από τον ξύλινο ρομβοειδή διάκοσμο στο σκαφοειδή θόλο. Ελπίζουμε ότι οι φετινές εργασίες του φθινοπώρου στα κεραμίδια θα σταματήσουν τα νερά.  Άλλο πρόβλημα είναι η καταστροφή έστω και με αργούς ρυθμούς του τέμπλου, από ξυλοφάγα έντομα , πρόβλημα που επιχείρησε να το σταματήσει πριν μερικά χρόνια η Αρχαιολογική Υπηρεσία με συντηρητικές επεμβάσεις εντομοκτόνων . 

Πρόβλημα αποτελεί ακόμα και οι κάθε είδους επέμβαση είτε αυθαίρετοι χρωματισμοί του εσωτερικού χώρου είτε επισκευαστικές ή εργασίες προσθηκών στα κουφώματα του ναού, που κατά καιρούς έχει παρατηρηθεί, χωρίς τις συμβουλές της αρμόδιας υπηρεσίας .

Φθινόπωρο στο χωριό

Το πεντάφυλλο στο "Εξοχικό" κοκκίνισε . Καιρός των αυτοδιοικητικών εκλογών ! Οι καμινάδες στο χωριό καπνίζουν και οι φωτιές στα χωράφια άρχισαν ν΄ανάβουν .

Για το Δήμο Λέσβου, μας ζητούν την ψήφο οι : Διαμάντη Βουλγαρέλλη

                                                                            Χρήστος Ζούρος

                                                                            Μαρία Καποδίστρια

                                                                            Νίκος Κούνιαρης

                                                                            Βασιλική Παπάζογλου .

Τα χρυσάνθεμα στις παρατημένες αυλές των κλειστών σπιτιών του χωριού σηματοδοτούν την εποχή και γλυκαίνουν την παρατεταμένη σιγή της γειτονιάς .

Φθινόπωρο , Νοέμβριος και ο καιρός γλυκός, τα χρώματα πιο σκούρα από το καλοκαίρι γιατί ο ήλιος φωτίζει υπό γωνία τη γη, οι μυρωδιές πιο έντονες , οι αισθήσεις σε διέγερση .Τα ραδίκια και τα άλλα άγρια χόρτα έχουν ξεμυτίσει . Τα δέντρα κιτρινίζουν μα η γη πρασινίζει .Τα κυκλάμινα στις ποταμιές ανθισμένα .

22ο Σύνταγμα Πεζικού και η Λαφιώνα

Ένα νέο ενδιαφέρον βιβλίο εκδόθηκε τις μέρες αυτές και παρουσιάστηκε στη Μυτιλήνη τη μέρα της 28ης Οκτωβρίου, μια που αφορά τον πόλεμο του '40 .

Αναφέρεται στο 22ο Σύνταγμα Πεζικού , που είχε συγκροτηθεί στα νησιά του Αιγαίου και στο οποίο επιστρατεύονταν άνδρες από Χίο , Λέσβο, Σάμο από τον Αύγουστο του 1940. Λίγο πριν το ξέσπασμα του πολέμου βρισκόταν στην Αλεξανδρούπολη και γρήγορα προωθήθηκε στο μέτωπο και αποτέλεσε ένα από τα Συντάγματα που συγκροτούσαν τη Μεραρχία Αρχιπελάγους .  Συμμετείχε στις επιχειρήσεις της Κλεισούρας του Πόγραδετς και της Κορυτσάς από το Νοέμβριο του 1940 μέχρι τον Ιανουάριο του 1941.

Ο συγγραφέας του Γεράσιμος Δ. Βενέτας δημοσιεύει υλικό του πατέρα του, που συμμετείχε στο Σύνταγμα αυτό και ως ταχυδρόμος, δηλαδή γράμματα και φωτογραφίες απ' το μέτωπο.

Στο τέλος διαβάζουμε ένα μακρύ κατάλογο με  τραυματίες και  νεκρούς του 22ου 

Συντάγματος και ανάμεσα σ' αυτούς συναντούμε και έναν από τη Λαφιώνα τον Κυριάκο Τατά που γεννήθηκε το 1917 και σκοτώθηκε στο Πόγραδετς 7 Απριλίου 1941 .

Αναφερόμενοι στη μνήμη αυτών του Αλβανικού Μετώπου πρέπει να προσθέσουμε και τα 2 αδέλφια Αχουλιά που σκοτώθηκαν από νάρκες στην Αλβανία, όπως και το Δημήτριο Καζαμία, που χάθηκε στο μέτωπο,  αδερφό του Γεωργίου Καζαμία που γνωρίσαμε οι νεώτεροι .  

Crithmum maritimum

Κρίταμο ή Κρίθμο το παραθαλάσσιο!

Φυτό ποώδες πολυετές ξυλώδες στη βάση. Απαντά σε παράκτιους γκρεμούς, βράχια, στην άμμο, στα βότσαλα των ακτών της Μεσογείου και των δυτικών ακτών της Ευρώπης. Τα σαρκώδη αρωματικά φύλλα του γίνονται τουρσί. Στην Ελλάδα το φυτό αυτό είναι γνωστό με το όνομα: Κρίταμο, Κρίταμα, Αλμυριά.
Μεταξύ Πέτρας και Μολύβου ή στις απόκρημνες ακτές μεταξύ Άναξου και Τζιχράντας , έβρισκαν πάντα οι Λαφιωνιάτες το κρίταμα , Νοέμβρη μήνα, που έχει μεστώσει για καλά . Κάθε σπίτι είχε όλο το χειμώνα μέχρι το επόμενο καλοκαίρι στη γυάλα το κρίταμα, σε δυνατή άλμη μαζί με μερικές πράσινες ντοματούλες , να συνοδεύει τα φαγητά και το ούζο .

Δεν μαζέψατε ακόμα για φέτος εσείς ;

Θα αρκεστείτε στο τυποποιημένο τουρσί του εμπορίου ;

26 Ιουλίου 1969

Στο πανηγύρι της Αγ. Παρασκευής το '69 .

Στην ασπρόμαυρη εποχή με ρομαντική διάθεση . 

Η εκδρομή

Η Λαφιώνα σε εκδρομή στις 24 Σεπτέμβρη του 1923 στον Κλαπάδο. Ήταν η γιορτή της Μετάστασης του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή και γιόρταζε μια κατεστραμμένη εκκλησούλα στα ερείπια του πρώην τούρκικου αυτού χωριού . Μέχρι και σήμερα αρκετοί από τη Φίλια αλλά και λίγοι, που επιμένουν ακόμη από  Λαφιώνα, τιμούν τον άγιο και το έθιμο . Υπάρχει άραγε κάποιος που θα μπορούσε να αναγνωρίσει πρόσωπα στη φωτογραφία ;

Ο Άι Γιώργης

Στο Ρούδι. Περιποιημένος με φρεκαρισμένη πρόσοψη και κατασκευή για προφύλαξη από τη βροχή .
Μόνο που το τόσο απαραίτητο (;) μονδέρνο ασφαλτόπανο έκρυψε τη μαρμάρινη επιγραφή με τη μαρτυρία του ονόματος του χωριού : "Λαθιών" 1886.

     

Η βρύση

Εντοιχισμένη στον αυλόγυρο της κεντρικής εκκλησίας στη Λαφιώνα με την αραβική αψίδα της, την κτητορική επιγραφή στο ένθετο μάρμαρο, που δύσκολα διαβάζεται και την επιγραφή του ανακαινιστή , που έχει καλύψει όλο το πλάτος της κορυφής και κλέβει τον πρώτο ρόλο, που ανήκει αλλού.  Δεν έχει  ενδιαφέρον ο συσχετισμός και η διακριτικότητα των προηγούμενων γενιών στο χωριό ;

1807 Σεπτεβρίου 1 (;) οδομιθι η βρισις αυτι εξοδων κ δαπανον παρα του πανοσιολογιοτατου Μι......που εχο .....    ........                               αγίας εκλησιας Χ Χριστόδολο  

Τα φρούτα του φθινοπώρου

Μετά το τέλος των σταφυλιών έρχεται η σειρά για το ρόδι και το κυδώνι .

Οι άδειες παραλίες του Σεπτέμβρη .
Ήρεμες , δροσερές και μόνες, μόνο για τους περιπατητές του φθινοπώρου .

Γειτονιές

Άδειες γειτονιές 130 ψυχές και λιγοστές μπουγάδες, όπως στο μοναδικό σπίτι με σαχνισιά αλλά ανακαινισμένο, κοντά στη βόρεια  άκρη του χωριού .

Τα βουνά της Λαφιώνας πάνω από την Πέτρα.

Ψηλά απ΄τη Λαφιώνα, αγναντεύοντας πέρα και βορειοανατολικά προς τη δική μας ανατολή, τη φυσική μας γειτονιά, μάνα και πατρίδα προγόνων και μέσω αυτών δική μας , μνήμη και νοσταλγία .
Ένα τσιγάρο δρόμος , κατά τον Μυριβήλη.
Όταν το κοντραμπάντο αλλά και το νόμιμο εμπόριο ακολουθούσαν την οδό της Μικρασίας .