H Αγία Παρασκευή γεννήθηκε τον β΄ µ.Χ. αιώνα σε ένα προάστιο της Ρώµης
από χριστιανούς και εύπορους γονείς, τον Αγαθόνικο και την Πολιτεία, οι οποίοι την
ανέθρεψαν χριστιανικά. Έτσι από µικρή αποφάσισε να αφιερώσει τον εαυτό της
στον Χριστό και στη βοήθεια των συνανθρώπων της και προετοιµαζόταν κατάλληλα
γι’ αυτό µε τη μελέτη της Αγίας Γραφής.
Στα είκοσί της χρόνια πέθανε ο πατέρας της, οπότε ως κληρονόµος της µεγάλης περιουσίας του µπορούσε πλέον να πραγµατοποιήσει το όνειρό της.
Η κοινωνική και οικονοµική της θέση της έδινε εύκολη πρόσβαση στην κοινωνία της Ρώµης, οπότε εκτός από το τεράστιο φιλανθρωπικό της έργο είχε και τη δυνατότητα να οργανώνει συζητήσεις και να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού.
Η δράση της αυτή όµως καταγγέλθηκε στις ρωµαϊκές αρχές, µε αποτέλεσµα να
συλληφθεί και να βασανιστεί σκληρά. Λέγεται ότι ο ίδιος ο αυτοκράτορας Αντωνίνος
εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα από τη σοφία και την καρτερικότητα της Παρασκευής
και την άφησε ελεύθερη. Ίσως σ’ αυτό να οφείλεται και η ανεκτική στάση που
ο Αντωνίνος κράτησε στη συνέχεια απέναντι στους χριστιανούς, κάτι που
του προσέδωσε το παρωνύµιο “Πίος” (= Ευσεβής).
Επί του διαδόχου όµως του Αντωνίνου, του Μάρκου Αυρηλίου, η Παρασκευή
συνελήφθη και πάλι και µετά από φρικτά βασανιστήρια αποκεφαλίστηκε.
Ο ρόλος της αγίας Παρασκευής στη διάδοση του Ευαγγελίου στη Ρώµη και στην
Ιταλία υπήρξε πραγµατικά καθοριστικός. Ο ζήλος της και ο αγώνας της, που
έφτασε µέχρι την προσφορά του ίδιου του εαυτού της, στήριξαν και δυνάµωσαν την
τοπική εκκλησία της εποχής, και σύντοµα κατέστησαν τη χριστιανική πίστη
γνωστή στα πέρατα της οικουµένη.
Το πανηγύρι στη γιορτή της αγίας το ετοιμάζουν οι κάτοικοι της Λαφιώνας από καιρό και το περιμένουν με λαχτάρα κάθε χρόνο.
Σίγουρα θα υπάρχουν πολλές φωτογραφίες στα συρτάρια του χωριού από τα παλιά, έως πολύ παλιά χρόνια με στιγμιότυπα από πανηγύρια της Αγίας μας.
Οι φωτογραφίες είναι αυτές που φέρνουν σε μας, ολοκληρωμένη γεύση του παρελθόντος.
Κάποιες παλιές έχουν έρθει στο φως με τη φροντίδα χωριανών μας που έχουν ευαισθητοποιηθεί στο θέμα αυτό.
Τι παραθέτω ανάμεσα στις καινούριες που σχετίζονται με τη γιορτή της Αγ. Παρασκευής.
 |
| Η φωτογραφία αυτή (που φταίω εγώ για την κακή ποιότητά της), ανήκει στη Μαίρη Γιαλοπούλη και νομίζω δεν μπορεί προς το παρόν να χρονολογηθεί. Σίγουρα πριν το 1950. Πρέπει να σημειωθεί η λαμπρότητα της περίστασης με τους τρεις ιερείς και τον Μητροπολίτη, τα εξαπτέρυγα το λαό, στη θέση της μικρής ελιάς στην Α. Παρασκευή. Παρόν και ο Ράλλης νονός του Λάκη Ράλλη. |
Η φωτογραφία είναι μεταξύ 1960-70.
Όλα τα πρόσωπα γνωστά. Η παλιά εικόνα στα χέρια του αείμνηστου Ματθαίου. Τα παλιά μας καζάνια. Η μαρτυριά στα πέτα των πανηγυριωτών, Η συμπάθειά μου ο Παναγής!
Όλα τα πρόσωπα γνωστά. Η παλιά εικόνα στα χέρια του αείμνηστου Ματθαίου. Τα παλιά μας καζάνια. Η μαρτυριά στα πέτα των πανηγυριωτών, Η συμπάθειά μου ο Παναγής!
Ανδρέας Παπάζογλου και Ιγνάτιος Λαζανάς επί το έργον στο παραδοσιακό και παλικαρίσιο χτύπημσ του κισκέκ! ( Πότε;)
Και αυτή απ τις φωτογραφίες των γονιών μου, με τους περισσότερους να μην υπάρχουν εν ζωή από το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής το 1960. Ο Ηρακλής κι εγώ σε πρώτο πλάνο!
Και αυτή φωτογραφία των γονιών μου. Από το πανηγύρι του 1969.
 |
| Πάνος Καρανδάνης ο προεξάρχων του πανηγυριού |
Η γειτονιά της Αγίας Παρασκευής με τα ψηλά δέντρα στο μέσον του χωριού.
 |
| Η είσοδος |
 |
| Η άκρη της αυλής με τη θέα. |
το κέντρο της αυλής
Η αφιερωμένη βρύση
Ο Χρήστος με την Εύα πάνε να προσκυνήσουν
 |
| Ο Ματθαίος |
 |
Ο Άγγελος |
 |
Ο αξέχαστος Δημητράκης στο κεσκέκ η ψυχή του παραδοσιακού φαγητού θα λείπει φέτος |
 |
| Τα παλικάρια |
 |
| Οι διεθνείς παρατηρητές Τέλος |
