Η Μαριάνθη

Μερόπης Τυρίμου -Σπυροπούλου                    Η ΜΑΡΙΑΝΘΗ

                                                                                                                                                           ΔΙΗΓΗΜΑ

Στη Λαφιώνα της Λέσβου ζούσε πριν από χρόνια η Μαριάνθη. Το χωριό αυτό δεν ήταν η πατρίδα της . Γεννημένη στην Άργενο της Λέσβου, εγκατέλειψε τον τόπο της γέννησής της τους συγγενείς της και το καινούριο σπίτι της και νιόνυμφη εγκαταστάθηκε στη Λαφιώνα ακολουθώντας τον άντρα της που ήταν δάσκαλος εκεί.

Μερόπη Τυρίμου

Η Μαριάνθη στη Λαφιώνα ήταν υπόδειγμα νοικοκυράς . Μακριά από τα χωριάτικα κουτσομπολιά κεντούσε και έπλεκε και νοικοκύρευε τα πάντα, μέσα στο μικρό διαμέρισμα που της παραχώρησαν στο σχολειό , πριν από τον πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο.

Ασυναγώνιστη η Μαριάνθη. Πρώτη στα εργόχειρα που μόνη της ετοίμαζε κολαριστά. Ζωγράφιζε σχέδια από το μυαλό της και όταν πια την εγνώρισαν όλοι στη Λαφιώνα , πήγαιναν όλες να τους σχεδιάσει μαξιλάρια πάντες τραπεζομάντηλα . Το εργόχειρο μάλιστα μερικές την κατάφερναν όχι μόνο να τους το σχεδιάσει αλλά και να  τους το κεντήσει .

Δεν άργησε όμως η Μαριάνθη να αποκτήσει ένα και δυο και τρία και τέσσερα παιδιά . Δυο αγόρια και δυο κορίτσια .Ε, τότε πια ήταν που μέρα – νύχτα δεν ησύχαζε.

……………………………………………………………………………………………………………………….

Πρέπει να σημειώσουμε πως η Μαριάνθη δεν ξεχνούσε και το χωριό της την όμορφη Άργενο.Δεν ξεχνούσε τη μάνα της τα αδέρφια της τις γειτόνισσές της και τα περιβόλια του χωριού και τον επιβλητικό Λεπέτυμνο. Νοσταλγούσε να βρεθεί μια μέρα στο αγαπημένο της χωριό και να δει τους δικούς της.

Κυλούσαν τα χρόνια και το 1920 η Μαριάνθη απομακρύνθηκε ακόμα περισσότερο από την Άργενο. Πήρε τα τέσσερα παιδιά της και κατέβηκε στη Μυτιλήνη στην πόλη, γιατί είχαν πια ανάγκη από ανώτερα σχολεία.

Ποτέ δεν ελιγόστευε τις μητρικές της φροντίδες μα είχα και μια πληγή στην καρδιά της που την έλιωνε. Ήταν μακριά από τον άντρα της γιατί το κράτος και οι επιθεωρητές δεν συγκινούνταν από οικογένειες και κάτι τέτοια. Μάταια προσπαθούσε ο δάσκαλος να πλησιάσει την οικογένειά του με μια μετάθεση κάπου κοντά στην πόλη. Αδύνατον . Εφτά χρόνια η ζωή τους ήταν μαρτύριο.

Ήρθε ο Απρίλης του 1927 . Πλησίαζαν οι διακοπές του Πάσχα και η Μαριάνθη μετρούσε τις μέρες που θα έρχονταν ο δάσκαλος , για να γιορτάσουν και να χαρούν όλοι μαζί το Πάσχα.

Ο δάσκαλος όμως είχε κουραστεί με τις αντιξοότητες του χωριού και των 100 παιδιών του σχολείου. Πολλή κούραση, λόγοι οικονομικοί συναισθηματικοί  έφθειραν την υγεία του. Γι αυτό μια μαύρη μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας , τη Μεγάλη Τρίτη η Μαριάνθη παίρνρι ένα τηλεφράφημα από τον πρόεδρο της κοινότητας Λαφιώνας , που την καλεί στην κηδεία του άντρα της. «Ο δάσκαλος έπαθε καρδιακή προσβολή και έπεσε από την έδρα».

Σαν κεραυνός έπεσε η είδηση.

Μια Μαριάνθη μόνη τώρα, χήρα με τέσσερα παιδιά ανήλικα, σήκωνε πια στον ώμο τον σταυρό του μαρτυρίου της ηλικίας τότε 47 χρονών, πήρε μια σύνταξη που δεν επαρκούσε για να θρέψει τα παιδιά της, αφού μάλιστα ήταν και οι σπουδές τους στη μέση. Στο σφυρί λοιπόν ότι κτήματα είχε κληρονομήσει η άτυχη οικογένεια. 

Η Μαριάνθη καμάρωνε τα παιδιά της και είχε ρίξει όλες της τις φροντίδες σ αυτά. .Ονειρευόταν και ήλπιζε. Ήλπιζε πως θα’ ρθει μια μέρα που θα πληρωθεί για τις θυσίες και τους κόπους της. Δυστυχώς ! Ακολουθήσαν  χρόνια σκοτεινά και δυσβάσταχτα. Σαν να μην έφταναν οι  ταλαιπωρίες της διχτατορίας του Μεταξά, κηρύχτηκε και ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος , που άφησε τα σημάδια του εμφανή σε όλες τις χώρες του κόσμου. Στη λαίλαπα εκείνη του πολέμου η Μαριάνθη , χάνει τους δυο γιους της.Δεν κατορθώνει να εξακριβώσει τίποτα για την τύχη τους  , παρ’ όλες τις αγωνιώδεις έρευνές της. Είναι για να την κλαις .

Επί 25 χρόνια ανησυχούσε και έκλαιγα χωρίς να καταφέρει να βρει άκρη.Οπότε μια καλοκαιριάτικη μέρα φάνηκε ένα φως. Τηλεγράφημα πως ο μικρός της γιος Γιώργος ζει σε ξένη χώρα και σκοπεύει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Στο χαρμόσυνο αυτό άγγελμα η Μαριάνθη παραλίγο να πάθει συγκοπή . Ακολούθησαν μέρες χαράς και αγαλλίασης όταν μάλιστα δεν άργησε να φτάσει και γράμμα με φωτογραφία του γιου της. Διπλασιάστηκαν όμως οι αγωνίες και οι λαχτάρες της. Πότε θα έρθει ο Γιώργος έλεγε και ξανάλεγε η Μαριάνθη.

Τι δράμα λοιπόν. Δεν άντεξε στην τόση αγωνία . Έπεσε με εγκεφαλικό επεισόδιο για να κλείσει μιαν αυγή τα μάτια και να μην δει το Γιώργο της ούτε κι εκείνος να την προλάβει ζωντανή.

Μα ποια ήταν αυτή η Μαριάνθη που στη ζωή αλυσίδα είχε τις συμφορές ; Ποια ήταν η Μαριάνθη που μόνο δάκρυα χόρτασε σ αυτό τον ψεύτη κόσμο ; Μανούλα μου!

Μανούλα μου! Συ ήσουνα η Μαριάνθη. Συ ήσουνα που με γέννησες , που με βύζαξες, που μ ανάθρεψες. Συ ήσουνα η μάνα μου, που μ έμαθες να περπατώ  με δίδαξες να μιλώ, χρωστώ τα πάντα σε σένα.

Αναπαύσου εν ειρήνη και ας είναι ελαφρό το χώμα της Αττικής γης, που σε σκέπασε . -     

......................................................................

Το ιστόρημα με τίτλο «Μαριάνθη» , ανήκει στην ομώνυμη συλλογή διηγημάτων της συγγραφέως  Μερόπης  Τυρίμου- Σπυροπούλου, Αθήνα 1985, όπου μεταξύ άλλων γράφεται και  ένα μέρος της ιστορίας της άτυχης οικογένειάς της , τα χρόνια που έζησαν στη Λαφιώνα και τη Μυτιλήνη.

Τα στοιχεία για την οικογένεια αυτή και τα βιβλία της Μερόπης, συνέλεξε η Βίκυ Παπάζογλου Μπιτιλούλη, από την αρχική πατρίδα τους την Άργενο, όπου και κατοικεί ακόμα συγγενής τους .
Η Βίκυ εκτίμησε το ρόλο της οικογένειας αυτής από την πρώτη στιγμή που έμαθε γι αυτούς και θεώρησε ιδιαίτερα αξιόλογο το ότι ο πρώτος βουλευτής Λέσβου του ΚΚΕ, αδερφός της Μερόπης, ο Μιχάλης Τυρίμος, γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα του χρόνια , στο δικό μας χωριό.

Έτσι έψαξε και ακόμα ερευνά το θέμα που δημιουργήθηκε μέσα στο κόμμα τον καιρό που ο Μιχάλης Τυρίμος φυλακίστηκε από τη Δικτατορία του Μεταξά και έπεσε σε δυσμένεια από το ΚΚΕ , όταν κατάφερε να αποφυλακιστεί . 
Ο Μιχάλης Τυρίμος, είναι σχεδόν σίγουρο πια,  ότι δολοφονήθηκε από όργανα του κόμματος .
Αλλά και ο αδελφός του υπέστη διώξεις και ήταν για καιρό χαμένος στη Ρωσία όπου βρισκόταν για σπουδές, φυλακισμένος στη Σιβηρία,  χωρίς να έχει τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με την οικογένειά του.
 Ανάλογες διώξεις θα υποστούν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, όχι όμως από το ΚΚΕ αλλά από την αντίθετη ιδεολογικά πλευρά , που θα επικρατήσει τα επόμενα χρόνια στη Ελλάδα.

Όταν θα έχουν συγκεντρωθεί όλα τα στοιχεία γι αυτούς , τότε θα δημοσιευτούν ολοκληρωμένα .