Περί συλλόγων γενικά!

Με την ευκαιρία των φωτογραφιών του Πάρι Μανάκα(αυτή του Νέαρχου) και του νέου συλλόγου που αισίως έληξε μαθαίνω η πρώτη επίσημη συνάντηση προ Πρωτοδικείου,θυμήθηκα τα εξής:

Στη δεκαετία του '80 οι Λαφιωνιάτες της Αθήνας είχαν συμπήξει έναν πολιτιστικό σύλλογο για να θυμούνται το χωριό να βλέπουν τους χωριανούς και να ασχοληθούν με όσα έθιμα του τόπου τους γίνεται μέσα στην απάνθρωπη Αθήνα .

Νέαρχος Σαχίνης

Την πρώτη περίοδο το Δ.Σ επιλέχτηκε με ανάθεση απ' όλους μέσα σε ατμόσφαιρα ενθουσιασμού σύμπνοιας και συνεργασίας στο Πάρι Κελαϊδίτη  και στο Νέαρχο . Ακολούθησαν συγκεντρώσεις , χοροί , εκδρομές , θυμάμαι Πρωτομαγιάτικη εκδρομή με ψητά αρνιά , εκδρομή στα Τρίκαλα Κορινθίας στο Λουτράκι, γλέντια σε νυχτερινά μαγαζιά και μπουζούκια . Ήταν άδολη και ανιδιοτελής η προσφορά όλων και του Δ.Σ. για την επιτυχία του συλλόγου . Γνωρίστηκαν άνθρωποι που ζούσαν ως άγνωστοι στην ίδια πόλη , δέθηκαν κι αγαπήθηκαν .
Στη δεύτερη περίοδο κάποιοι είπαν ότι πρέπει να κάνουν εκλογές για την ανάδειξη προεδρείου και χωρίς ιδιαίτερη όρεξη ψήφισαν, σαν να μην ήταν ανάγκη και ανέδειξαν πάλι τους ίδιους, ενώ συνέχιζαν να μιλάνε και να χαίρονται την ύπαρξή τους μέσα στο σύλλογο. Το κριτήριο ήταν ποιος θα δουλέψει για το κοινό καλό, όχι τα περί δόξας και εξουσίας .
Σε λίγα χρόνια είχε ο σύλλογος περισσεύματα χρημάτων από διάφορους λόγους και πηγές και έκανε προσφορές στο χωριό και τελευταία φορά που εγώ θυμάμαι ανέλαβε να κάνει ένα έργο στ' αλώνια , που δεν τέλειωσε και δεν φάνηκε λόγω κάποιας προκατάληψης από τους χωριανούς μας : Τι θέλουν τώρα αυτοί οι Αθηναίοι ! Αυτή την εντύπωση τουλάχιστον έχω εγώ.
Ο σκοπός του συλλόγου στέφθηκε με επιτυχία .
Οι συγχωριανοί μαζεύτηκαν , πέρασαν καλά , έχουν καλές αναμνήσεις, όσοι ακόμα ζουν, και έχουν δημιουργήσει για τους νεότερους ένα καλό προηγούμενο, που έχουν χρέος οι τελευταίοι να το λάβουν ως αφετηρία και βάση για να προχωρήσουν σε καλύτερα και "αψηλότερα ".