Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Με αφορμή την απόφαση να ονομαστεί ο νέος σύλλογος με το όνομα του αγίου της Λαφιώνας είπα ότι είναι ευκαιρία να αναφερθούν μερικά πράγματα γιαυτόν τον άγιο .

 Είναι ένας από τους πιο παλαιούς αγίους που τιμήθηκαν στη Λέσβο. Ήταν γνωστός με τον προσδιορισμό «ο εν Λέσβω» μέχρι τον 15^ο αιώνα .

Κέντρο της γιορτής του ήταν η λάρνακα  με τα λείψανα του, που είναι πλέον κενή από τον 17^ο αιώνα, σ’ ένα ερημικό μέρος κοντά στη Λαφιώνα , γράφει ο αγαπητός Μυτιληνιός πανεπιστημιακός δάσκαλος Ιωάννης Φουντούλης, που έφυγε πια από κοντά μας .

Στην κύρια πλευρά της μονόλιθης λάρνακας είναι χαραγμένη σε πέντε σειρές μεγαλογράμματη επιγραφή ίσως του 5^ου αιώνα και γράφει :

ΟΤΗΣΤΡΙΑΔΟΣΚΗΡΥΞ

ΚΑΙΤΗΣΠΑΡΘΕΝΙΑΣΦΥ

Α ΛΑΞΚΑΙΤΟΥΧΟΥΦΙΛΟΣ Ω

ΕΝΘΑΔΑΙΚΑΤΑΚΙΤΑΙ

ΥΠΕΡΗΜΩΝΕΥΧΟΜΕΝΟΣ

1. Ανώνυμος Λέσβιος υμνογράφος τον 15^ο αι. τον ονομάζει επίσκοπο Αλέξανδρο και του  γράφει μια ακολουθία με καθαρά τοπικό χρώμα, που βρίσκεται στη Μονή Λειμώνος.

2. Άλλος  Λέσβιος πάλι υμνογράφος με το όνομα Λάσκαρης, συντάσσει νέα ακολουθία η οποία βρίσκεται και αυτή στη Μονή Λειμώνος σε χειρόγραφο του 15^ου αι. και ταυτίζει τον Άγιο Αλέξανδρο με τον άγιο Πατριάρχη Αλέξανδρο Αλεξανδρείας .

3. Πολύ αργότερα από τοπική φιλοτιμία, «ο άγιος της Λαφιώνας» θα θεωρηθεί Επίσκοπος Μηθύμνης .

Ως ο άγιος Αλέξανδρος Μηθύμνης ζωγραφίζεται σε τοιχογραφία του βόρειου τοίχου του ιερού βήματος του κεντρικού ναού της Μονής Λειμώνος το 1880 και το 1883 σε μικρή φορητή εικόνα της ίδιας Μονής .

Έτσι , με αυτή την τελευταία τρίτη υπόθεση για την ταυτότητα του αγίου μας, προσπάθησαν κάποιοι, να διαβάσουν διαφορετικά την επιγραφή της λάρνακας , που έτσι και αλλιώς διαβάζεται δύσκολα, όπως ο Ε. Δράκος και ο Π. Παπαγεωργίου διαβάζουν ως εξής :

                   Ο της Τριάδος κήρυξ και της Μεθύμνης Αλέξανδρος ………

Και βέβαια οι υποθέσεις και προτάσεις συνεχίζονται από διάφορους ασχολούμενους με τους 34 και πλέον αγίους της Λέσβου γενικά.

Άρα για μας τους απλούς και μη έχοντες γνώση επιστημονικών κριτηρίων και αρχαίων πηγών , τι μένει και τι σίγουρο έχουμε για τον άγιο της περιοχής μας, για τον άγιο του χωριού μας,  «τον άγιο της Λαφιώνας», όπως λέει και ο αείμνηστος καθηγητής της Θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου  Ι. Φουντούλης ;

Κατά την ταπεινή μου γνώμη το μόνο σίγουρο είναι η μακρόχρονη συνήθεια των κατοίκων της Λαφιώνας να τιμούν κάθε χρόνο με λειτουργία και γλέντι τη μνήμη του Αγίου Αλεξάνδρου την πρωτομαγιά , εκεί στο μικρό και απέριττο ξωκλήσι με τη λάρνακα του αγίου, ένα έθιμο που χάνεται στο βάθος του παρελθόντος . Ενός Αγίου που ανεξάρτητα από το επώνυμο ή την ιδιότητα ή το αξίωμα που είχε τον θεωρεί δικό της και τον αγαπά.  

Τώρα , το ότι την λάρνακα του αγίου τη χρησιμοποιεί ένας άγνωστος βοσκός για παχνί  των ζώων του, που κυκλοφορούν στη μικρή κοιλάδα ,

 ή το ότι ο χώρος εκεί δεν είναι πάντα περιποιημένος και καθαρός και μπορείς να βρεις κουτάκι αναψυκτικού από τα τρία προηγούμενα γλέντια πρωτομαγιάς ,

ή το ότι γίναμε πρωτοσέλιδο σε Μυτιληνιά εφημερίδα οι Λαφιωνιάτες ,γιατί βρέθηκαν σκοτωμένα και κρεμασμένα από τον ονομαστό πλάτανο του αγίου, μια αλεπού και ένα γεράκι  από έναν άγνωστο εξωγήινο (!) , όλα αυτά είναι άλλα θέματα, άσχετα με εμάς και το δικαίωμα που απαιτούμε, να μας ανήκει πάντα το προσκύνημα αυτό του Αγίου Αλεξάνδρου.

Όσο για τις άγριες ορχιδέες της περιοχής που έχουμε καταφέρει να τις λιγοστέψουμε επικίνδυνα μόνο και μόνο για να ζήσουν δυο μέρες στο ανθοδοχείο μας στο σπίτι και όχι στο φυσικό τους περιβάλλον, αποτελεί μια ακόμη απερισκεψία μας.




Πρωτομαγιά στον Αγ. Αλέξανδρο .