Του Ιουλίου αρχομένου και της θερινής ραστώνης σε εξέλιξη, τελείωσε μια έρευνα για την συμμετοχή των χωριανών μας στους πολέμους της πατρίδας μας, αυτούς που έπεσαν για την ελευθερία και την ευτυχία ημών των υπολοίπων.
Είναι ένα θέμα σημαντικό, η τιμή στους ανθρώπους αυτούς, που δεν το έχουμε φροντίσει όσο θα έπρεπε. Έτσι παραμένουν άγνωστοι με ευθύνη των συγγενών τους αλλά και των υπόλοιπων που χαίρονται τα αποτελέσματα της θυσίας αυτών. Σίγουρα οι συγγενείς προτιμούν τη λήθη από την επώδυνη ανάμνηση του χαμού τους. Η δική μας υποχρέωση είναι να τους κατατάξουμε στους Ήρωες του Έθνους μας και να τους μνημονεύουμε για την τιμή και τον παραδειγματισμό.
Με τη βοήθεια των υπηρεσιών του Στρατού και των σχετικών αρχείων που δημοσιεύονται πλέον στο διαδίκτυο, με ερωτήσεις στους συγγενείς, όπου υπήρχαν, συγκεντρώθηκαν οι πληροφορίες που ακολουθούν, οι οποίες υπόκεινται πάντα σε διορθώσεις και προτάσεις.
ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
Κοντά σε αυτούς, που αναφέρονται και στον κατάλογο πεσόντων της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, πρέπει να προστεθούν και οι εξής:
6. Νεοκλής Ευστρατίου. Τουλουμτζής[1], υποδεκανέας που σκοτώθηκε στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο στη μάχη του Σκρα, τον Μάιο του 1918 στο Κιλκίς. Και ο 7. Κυριάκος Τατάς, αδελφός της Μαρίας Τατά-Αχουλιά, που έπεσε το 1940 στον ελληνοϊταλικό πόλεμο αλλά και
8. Εμμανουήλ Χρυσοστόμου Σουβλερός, ο αεροπόρος μας, που σκοτώθηκε το 1944 στην Αίγυπτο, όπου είχε μεταφερθεί η αεροπορία, λόγω της Κατοχής.
Και πρέπει, κάποια στιγμή με το χέρι στην καρδιά και τα μυαλά καθαρά να αποδώσουμε τιμή σε όσους έπεσαν είτε από την μια, είτε από την άλλη πλευρά του επάρατου εμφύλιου πολέμου του 1945-1949.
Και τότε ίσως αναφέρουμε[2] τον ΝΕΟΚΛΗ ΨΑΡΟΠΟΥΛΟ, του Δημητρίου, Υπλγό (ΠΖ) που γεννήθηκε στη Λαφιώνα το 1919, του 564 Τ.Π. που έπεσε στον Προφήτη Ηλία Ευρυτανίας στις 14 Σεπτεμβρίου1947 αλλά και τους στρατιώτες αδελφούς:
ΑΧΟΥΛΙΑ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟ Νικολάου, γεννημένο στη Λαφιώνα το 1919. Ανήκε στο 507 Τ.Π. και πέθανε στο 211 Χειρουργείο στις 3 Ιουλίου 1948, λόγω τραυματισμού του στο ύψωμα Τάλιαρος Γρεβενών από έκρηξη παγιδευμένης νάρκης.
Και τον αδελφό του: ΑΧΟΥΛΙΑ ΣΤΑΥΡΟ[3] του ίδιου Τάγματος, που σκοτώθηκε την ίδια μέρα από έκρηξη νάρκης στο ίδιο ύψωμα.
Και τον ΚΑΖΑΜΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟ του ΒΑΣΙΛ. γεννημένο το 1924 που υπηρετούσε στο 582 Τ.Π. και εξαφανίστηκε σε επιχειρήσεις στη θέση Κλέφτης Κονίτσης στις 4 Ιουλίου 1948.
Κατά μία άποψη πρέπει να
μνημονεύονται και οι εξαφανισθέντες στο Μικρασιατικό: Όπως οι:
Ιωάννης Καρακάσης, και ο αξιωματικός Γαβριήλ Κυπαρίσσης το 1922, και ίσως όλοι αυτοί οι άγνωστοι, που δεν κατάφεραν να γυρίσουν στο νησί κατά την μικρασιατική καταστροφή, θύματα μεγαλόπνοων γεωπολιτικών σχεδίων.
Άλλωστε οι σύζυγοι των δύο προαναφερθέντων τουλάχιστον (έχουμε γραπτές και προφορικές μαρτυρίες ότι) έπαιρναν πολεμική[4] σύνταξη που σημαίνει κρατική αναγνώριση της εμπλοκής τους στα γεγονότα.
Υπάρχουν βέβαια πολλοί ακόμη και σήμερα, που θεωρώντας την εποχή του εμφυλίου πολέμου ως εποχή σε σύγχυση, διαφωνούν και αφήνουν αυτούς τους ανθρώπους να κριθούν ως άξιοι τιμής στο μέλλον.Η δική μου πρόταση είναι να γραφτούν όλοι στην κενή στήλη του Ηρώου του χωριού, όπως έχουν ήδη γραφτεί στον τόπο της ταφής του καθένα, γιατί έχασαν τη ζωή τους για την πατρίδα για το κοινό και όχι για το ατομικό τους συμφέρον.
Και επειδή είναι σχετικό το θέμα, θέλω να αναφέρω και τον τραυματία πολέμου, τον Ιγνάτιο Καρανδάνη, που τον γνώρισε η γενιά, των σήμερα, πενηντάρηδων. Τραυματίστηκε λοιπόν στη μάχη του Σαρανταπόρου το 1912, τότες 18-19 χρονών, μια μάχη που άνοιξε τον πρώτο Βαλκανικό πόλεμο από πλευράς της Ελλάδος ενάντια στους Οθωμανούς.
Είναι ένα θέμα σημαντικό, η τιμή στους ανθρώπους αυτούς, που δεν το έχουμε φροντίσει όσο θα έπρεπε. Έτσι παραμένουν άγνωστοι με ευθύνη των συγγενών τους αλλά και των υπόλοιπων που χαίρονται τα αποτελέσματα της θυσίας αυτών. Σίγουρα οι συγγενείς προτιμούν τη λήθη από την επώδυνη ανάμνηση του χαμού τους. Η δική μας υποχρέωση είναι να τους κατατάξουμε στους Ήρωες του Έθνους μας και να τους μνημονεύουμε για την τιμή και τον παραδειγματισμό.
Με τη βοήθεια των υπηρεσιών του Στρατού και των σχετικών αρχείων που δημοσιεύονται πλέον στο διαδίκτυο, με ερωτήσεις στους συγγενείς, όπου υπήρχαν, συγκεντρώθηκαν οι πληροφορίες που ακολουθούν, οι οποίες υπόκεινται πάντα σε διορθώσεις και προτάσεις.
ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
Η Λαφιώνα έχει πληρώσει το αναλογούν της χρέος
στους αγώνες της πατρίδας και έχει να πενθεί και να υπερηφανεύεται χαμένους και
ήρωες. Από τον Α΄ Παγκόσμιο και το Μικρασιατικό μέτωπο, στον Β΄ Παγκόσμιο και
το Αλβανικό μέχρι τον Εμφύλιο.
Μια μικρή απότιση τιμής επιχειρείται από τον τότε Καποδιστριακό Δήμο Πέτρας, όπου αναφέρονται μερικοί από τους λαφιωνιάτες πεσόντες αυτών των πολέμων στο ηρώο της πλατείας το οποίο επιχειρεί να καλύψει όλες τις κοινότητες που ανήκαν στο Δήμο αυτόν. Για το χωριό της Λαφιώνας γράφει:
Μια μικρή απότιση τιμής επιχειρείται από τον τότε Καποδιστριακό Δήμο Πέτρας, όπου αναφέρονται μερικοί από τους λαφιωνιάτες πεσόντες αυτών των πολέμων στο ηρώο της πλατείας το οποίο επιχειρεί να καλύψει όλες τις κοινότητες που ανήκαν στο Δήμο αυτόν. Για το χωριό της Λαφιώνας γράφει:
Είναι λοιπόν οι:
1.Ευστράτιος Βαλδάνης,
2.Χαράλαμπος Βολιώτης του Σπυρίδωνος,
3.Ιωάννης Πετριανός του Αλεξάνδρου,
4.Ιωάννης Πτεριανός του Αλ. (με ένα ερωτηματικό για την ορθότητα της καταχώρησης), και
5.Θεολόγος Σταματίου, όλοι πεσόντες στην Μικρασιατική Εκστρατεία
1.Ευστράτιος Βαλδάνης,
2.Χαράλαμπος Βολιώτης του Σπυρίδωνος,
3.Ιωάννης Πετριανός του Αλεξάνδρου,
4.Ιωάννης Πτεριανός του Αλ. (με ένα ερωτηματικό για την ορθότητα της καταχώρησης), και
5.Θεολόγος Σταματίου, όλοι πεσόντες στην Μικρασιατική Εκστρατεία
Κοντά σε αυτούς, που αναφέρονται και στον κατάλογο πεσόντων της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, πρέπει να προστεθούν και οι εξής:
6. Νεοκλής Ευστρατίου. Τουλουμτζής[1], υποδεκανέας που σκοτώθηκε στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο στη μάχη του Σκρα, τον Μάιο του 1918 στο Κιλκίς. Και ο 7. Κυριάκος Τατάς, αδελφός της Μαρίας Τατά-Αχουλιά, που έπεσε το 1940 στον ελληνοϊταλικό πόλεμο αλλά και
8. Εμμανουήλ Χρυσοστόμου Σουβλερός, ο αεροπόρος μας, που σκοτώθηκε το 1944 στην Αίγυπτο, όπου είχε μεταφερθεί η αεροπορία, λόγω της Κατοχής.
 |
| Εμμ. Χρυσ. Σουβλερός |
 |
| Νεοκλής Ψαρόπουλος |
Και πρέπει, κάποια στιγμή με το χέρι στην καρδιά και τα μυαλά καθαρά να αποδώσουμε τιμή σε όσους έπεσαν είτε από την μια, είτε από την άλλη πλευρά του επάρατου εμφύλιου πολέμου του 1945-1949.
Και τότε ίσως αναφέρουμε[2] τον ΝΕΟΚΛΗ ΨΑΡΟΠΟΥΛΟ, του Δημητρίου, Υπλγό (ΠΖ) που γεννήθηκε στη Λαφιώνα το 1919, του 564 Τ.Π. που έπεσε στον Προφήτη Ηλία Ευρυτανίας στις 14 Σεπτεμβρίου1947 αλλά και τους στρατιώτες αδελφούς:
ΑΧΟΥΛΙΑ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟ Νικολάου, γεννημένο στη Λαφιώνα το 1919. Ανήκε στο 507 Τ.Π. και πέθανε στο 211 Χειρουργείο στις 3 Ιουλίου 1948, λόγω τραυματισμού του στο ύψωμα Τάλιαρος Γρεβενών από έκρηξη παγιδευμένης νάρκης.
 |
| Ευστρ. Αχουλιάς |
 |
| Σταύρος Αχουλιάς |
Και τον αδελφό του: ΑΧΟΥΛΙΑ ΣΤΑΥΡΟ[3] του ίδιου Τάγματος, που σκοτώθηκε την ίδια μέρα από έκρηξη νάρκης στο ίδιο ύψωμα.
Και τον ΚΑΖΑΜΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟ του ΒΑΣΙΛ. γεννημένο το 1924 που υπηρετούσε στο 582 Τ.Π. και εξαφανίστηκε σε επιχειρήσεις στη θέση Κλέφτης Κονίτσης στις 4 Ιουλίου 1948.
Τέλος, τον υπενωμοτάρχη
ΖΗΝΩΝΑ [5] ΕΥΣΤ . ΛΑΣΚΑΡΗ ο οποίος έπεσε στον Μελιγαλά Μεσσηνίας, στις 9-9-1944 (αδελφός του Γεωργίου και
του Ευρυβιάδη Λάσκαρη, που έχουμε γνωρίσει).
Ιωάννης Καρακάσης, και ο αξιωματικός Γαβριήλ Κυπαρίσσης το 1922, και ίσως όλοι αυτοί οι άγνωστοι, που δεν κατάφεραν να γυρίσουν στο νησί κατά την μικρασιατική καταστροφή, θύματα μεγαλόπνοων γεωπολιτικών σχεδίων.
Άλλωστε οι σύζυγοι των δύο προαναφερθέντων τουλάχιστον (έχουμε γραπτές και προφορικές μαρτυρίες ότι) έπαιρναν πολεμική[4] σύνταξη που σημαίνει κρατική αναγνώριση της εμπλοκής τους στα γεγονότα.
Υπάρχουν βέβαια πολλοί ακόμη και σήμερα, που θεωρώντας την εποχή του εμφυλίου πολέμου ως εποχή σε σύγχυση, διαφωνούν και αφήνουν αυτούς τους ανθρώπους να κριθούν ως άξιοι τιμής στο μέλλον.Η δική μου πρόταση είναι να γραφτούν όλοι στην κενή στήλη του Ηρώου του χωριού, όπως έχουν ήδη γραφτεί στον τόπο της ταφής του καθένα, γιατί έχασαν τη ζωή τους για την πατρίδα για το κοινό και όχι για το ατομικό τους συμφέρον.
Και επειδή είναι σχετικό το θέμα, θέλω να αναφέρω και τον τραυματία πολέμου, τον Ιγνάτιο Καρανδάνη, που τον γνώρισε η γενιά, των σήμερα, πενηντάρηδων. Τραυματίστηκε λοιπόν στη μάχη του Σαρανταπόρου το 1912, τότες 18-19 χρονών, μια μάχη που άνοιξε τον πρώτο Βαλκανικό πόλεμο από πλευράς της Ελλάδος ενάντια στους Οθωμανούς.
[1] Ο
Ευστράτιος Τουλουμτζής γεν. το 1854, ήταν πατέρας της Μαριάνθης (μετέπειτα σύζυγος
Γρηγορίου Καλατζή) και του Νεοκλή, τον οποίον είχε αρραβωνιαστεί η Ουρανία
Παπάζογλου μετέπειτα Φραγκούλη. Μια από τις επιστρατεύσεις που υπέστη ο Νεοκλής
ήταν και αυτή στον Α’ Παγκόσμιο, όπου σύμφωνα με όσα μας είπε η Εύελπις, η
τρίτη κατά σειρά κόρη και το τέταρτο παιδί της Ουρανίας, όπου και σκοτώθηκε.:
Θυμάται και πολύ σωστά, ότι στον πόλεμο αυτόν έτρεχαν οι Έλληνες όπως και οι
Βούλγαροι να βρεθούν με περισσότερα εδάφη νικητές, στην επικείμενη διανομή εδαφών
της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
[2] http://stratistoria.wordpress.com
