Τελικά με το ξωκκλήσι του Αγ. Ιωάννη στις παρυφές του Ρούδι, πρέπει να πούμε ότι μάλλον υπερισχύει η άποψη του Μάκη Αξιώτη, και η ημερομηνία ίδρυσής του δεν είναι αυτή που υπάρχει στην πέτρα στο υπέρθυρο αλλά προϋπήρχε του 1955.
Πάντως, το βιβλίο ταμείου της εκκλησίας μας, αναφέρει είσπραξη δίσκου από Αγ. Ιωάννη, στις 29 Αυγούστου του 1906.
Έχουμε σημειώσει και άλλη φορά, ότι η περιοχή αυτή πρέπει να ήταν κατοικημένη σε παλιούς καιρούς και εικάζεται ότι αποτελούσε τη Λαφιώνα Β, μετά τη Λαφιώνα Α, που βρισκόταν στον Αγ. Αλέξανδρο.
Η κεραμική που συναντάται σε χωράφια της περιοχής και τα θεμέλια κτισμάτων που είναι διάσπαρτα, όπως αναφέρει ο Αξιώτης, αποδεικνύουν παλαιό οικισμό.
Γι αυτό και τα μαρμάρινα μέλη που αποτελούν την αγία τράπεζα του ναϊδρίου και το άλλο, που παλιά χρησιμοποιούσαν για μανουάλι, ανήκουν στον οικισμό και σε προηγούμενη εκκλησία της περιοχής που την παράτησαν λόγω μετακίνησης του οικισμού προς τη σημερινή Λαφιώνα.
Προφανώς και είναι μέλη από στηρίγματα μεγαλύτερου ναού.
Η άποψη της αρχαιολογικής υπηρεσίας είναι ότι τα μέλη αυτά έχουν μεταφερθεί από τον Άγιο Αλέξανδρο.
Παρά το ότι είναι δυσανάγνωστη και το τσιμέντο να έχει επικαλύψει κάποια γράμματα, μπορούμε να διαβάσουμε και να υποθέσουμε σύμφωνα με τις μαρτυρίες των μεγαλύτερων σήμερα στο χωριό, ότι το προσκύνημα,
χτίζεται στη μνήμη του Ε. Ι Καρανδάνη.
Ο συγκεκριμένος Ιγνάτιος Καρανδάνης έχασε και τους δυο γιούς του στην περιοχή αυτή.
Όταν σκοτώθηκε ο πρώτος, αποφάσισε και ανακαίνισε το ξωκλήσι στη μνήμη του, με τη διαφορά ότι ελάττωσε την έκτασή του, που κάλυπτε παλιά, μέρος της σημερινής αυλής.
Το Χωριό από τον Άι Γιάννη
