Τα σπίτια που χτίσαμε και ζήσαμε, τα σπίτια που ανακατασκευάσαμε και κατοικήσαμε, τα σπίτια που αφήσαμε μόνα τους να ζουν στη σιωπή με τις αναμνήσεις τους, τους δικούς τους ήχους, τους τριγμούς και αναστεναγμούς τους. Αναμνήσεις δικές τους και δικές μας.
Έχει μνήμη η ύλη; Η ά-μορφη, όχι,αλλά η δομημένη και εύ-σχημη ύλη, για μας, έχει αποθηκεύσει μνήμες και σ αυτούς που μπορούν ν' ακούσουν, έχει να πει πολλά. Και όσο η φθορά προχωρεί, φέρνει στην επιφάνεια τα περασμένα μυστικά.
Οικία Μαριάνθης Κικιλή
Είχε κατοικήσει κάποτε μια γερόντισσα εδώ.
Έχει και παράθυρο
Οι δρόμοι που περπατήθηκαν χιλιάδες φορές, οι πέτρες που άνθρωποι τις κράτησαν και τις συν-άρμοσαν με νου, στα παράθυρα που ακόμα στέκονται εκατοντάδες μάτια και περιμένουν τον διαβάτη, οι πόρτες που έκλεισαν μα όχι για πάντα... στη Λαφιώνα μας.
 |
| Το σπίτι του Χαραλάμπη και της Λεσβίας, στα σύνορα του χαλάσματος του Χρυσόστομου Τγάνα. |
 |
| Σοβαντισμένο με λάσπη και ασπρισμένο με ασβέστη |
 |
| Του Μαραγκού και της Λενίτσας . Δίπλα, του Καρφή. |
 |
| Ντάμι του Νίκου. Αχουλιά |
 |
| ντάμι Αγγελόγλου στην Λιπιδιά |
 |
| Πέτρα στα σπίτια και τους δρόμους της Λαφιώνας |
 |
| Ο χρόνος αφαιρεί μα και προσθέτει |
Σαν πύργος
 |
| Όταν κλείνει οριστικά... |
 |
| Της Φράγκαινας και της Ροδόπης Γιαλοπούλη |
 |
Το σπίτι της Δέσποινας Στεφανή |
 |
| Μετρήθηκε κάποτε ως Νο 138 |
Έχει και παράθυρο
 |
| Καφενείο Σκανδάλη, οικίες Χριστοφίας και Ευρ. Μουμτζή. Από πάνω το ύψωμα Ρούδι. |
 |
| Θεοφανώς Μουχτή |
 |
| Αναστασίας και Ευριπίδη Μουμτζή |
 |
| Οικία Γρηγορίου Καλατζή |
 |
Από την τοιχοποιία της συνένωσης δύο σπιτιών, Χριστ. Γιαννάκα-Κυπαρίση & Ασπρομάλλη, (νυν Eddy de Cock). |
 |
Οικία Σοφίας και Ροδόλφου |
