(ΚΩΔΙΚΑΣ 2η δημοσίευση)
Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ
Στη αρχή του πρώτου τόμου του κώδικα υπάρχει κείμενο που έχει θέση προλόγου, και κάνει προσπάθεια να παρακινηθούν οι κάτοικοι του χωριού, να καταγράφουν τις σημαντικές στιγμές τους.
Απευθύνεται λοιπόν ο τότε μητροπολίτης Μηθύμνης (1863), δια χειρός Πρωτοσύγκελλου Νεκτάριου, προς τους λαφιωνιάτες ως εξής:
ευλαβέστατε εφημέριε......... πρόκριτοι, και προεστώτες και λοιποί άπαντες ευλογημένοι χωριανοί, άνδρες και γυναίκες, πλούσιοι και φτωχοί, νέοι και γέροντες, τέκνα εν κυρίω ημίν λίαν περιπόθητα! Χάρις είη υμίν άπασι και ειρήνη και έλεος παρά Θεού.
Μετά τον εκτενή αυτό χαιρετισμό, αναλύει τη σχέση των χριστιανών με τον Χριστό και εξηγεί τη σημασία του βαπτίσματος που δίνει η εκκλησία στα νέα μέλη της. Και άρα με την χάρη αυτή του αγίου πνεύματος ντυνόμαστε τον Χριστό και αντιλαμβανόμαστε τις υποχρεώσεις μας απέναντι στην αλήθεια και τη σωστή ζωή.
Και αφού απαριθμήσει όσα σωστά ή και απορριπτέα έχει η ζωή του Χριστιανού, προχωρεί στο επόμενο στάδιο της ζωής μετά τη βάπτιση, που είναι ο αρραβώνας και η στεφάνωση. "Και ο καλώς βαπτισθείς και καλώς αρραβωνισθείς είναι καλώς στεφανωμένος για μια σωστή και στέρεη ζωή για να υπάρχει η ειρήνη και η ευτυχία".
Δίνει ιδιαίτερη σημασία στα έθιμα που πρέπει να τηρούνται στον αρραβώνα. Είναι γνωστό ότι το χρονικό διάστημα του αρραβώνα ήταν από ένα έτος μέχρι και πολλά.
Α. Όποιος αρραβωνιάζεται οφείλει να καλέσει τον ιερέα και τους προεστούς του χωριού και να καταγραφεί στον κώδικα όλη η συμφωνία της προικοδοσίας, όπου και θα υπογράφουν και τα δυο μέρη και θα υπόσχονται να την τηρήσουν.
Και αν κάποιο από τα δυο μέρη δεν τηρήσει τα συμφωνημένα, πρέπει να πληρώσει τρεις χιλιάδες γρόσια πρόστιμο, τα μισά στο μέρος που τήρησε τη συμφωνία και τα άλλα μισά στην Εκκλησία.
Χωρίς την επικύρωση του αρραβώνα από τον ιερέα τον προεστό και τον επίτροπο, θεωρείται άκυρος και θα υφίσταται κυρώσεις αφορισμού και προστίμου από την εκκλησία.
Β. Κατά τη διάρκεια του αρραβώνα ο γαμβρός μπορεί να επισκέπτεται την νύφη μόνο σε επίσημες γιορτές, ποτέ μόνος αλλά πάντα με δυο ή τρεις ανθρώπους.
Εάν φανερωθεί ότι συχνάζει μόνος του εις το οσπήτιον της αρραβωνιαστικιάς του, αμέσως να τον συλλαμβάνωσιν οι προεστοί και ο επίτροπος και να τον στεφανώνωσιν.
Εάν όμως η πενθερά του τον δέχεται κρυφίως, αύτη πρέπει να αφορίζηται και να πληρώσει εις την εκκλησίαν γρόσια εκατόν!
Γ.Όταν ο μελλόνυμφος πηγαίνει ή έρχεται από ταξίδιον, ο πενθερός ή η πενθερά να προσφέρει εις αυτόν μόνον το ανέκαθεν τακτικόν δώρον, δηλαδή μέλι και κρασί ολίγον, όχι όμως και εις τους λοιπούς αδελφούς ή συγγενείς.
Δ. Εις διάστημα ενός έτους τέσσερα μόνον γλυκίσματα συγχωρείται να προσφέρει η πενθερά εις τον γαμβρόν : Των Χριστουγέννων των Φώτων και εις την Λαμπρήν και το όνομά του.
Εκτός δε των τεσσάρων όποια γυνή τολμήσει να υπάγει γλυκίσματα, αύτη θέλει αφορίζεται και να πληρώσει εις την εκκλησίαν γρόσια εκατόν.
Πρέπει να λείψουν όλως δι' όλου τα χρυσοκέντητα μανδήλια και μεσάλια και τα παρόμοια περιττά και πολυέξοδα πράγματα.
Αυτά, όσον αφορά τον αρραβώνα δια στόματος του μητροπολίτη του καιρού εκείνου Αγαθάγγελου.
Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ
Στη αρχή του πρώτου τόμου του κώδικα υπάρχει κείμενο που έχει θέση προλόγου, και κάνει προσπάθεια να παρακινηθούν οι κάτοικοι του χωριού, να καταγράφουν τις σημαντικές στιγμές τους.
Απευθύνεται λοιπόν ο τότε μητροπολίτης Μηθύμνης (1863), δια χειρός Πρωτοσύγκελλου Νεκτάριου, προς τους λαφιωνιάτες ως εξής:
ευλαβέστατε εφημέριε......... πρόκριτοι, και προεστώτες και λοιποί άπαντες ευλογημένοι χωριανοί, άνδρες και γυναίκες, πλούσιοι και φτωχοί, νέοι και γέροντες, τέκνα εν κυρίω ημίν λίαν περιπόθητα! Χάρις είη υμίν άπασι και ειρήνη και έλεος παρά Θεού.
Μετά τον εκτενή αυτό χαιρετισμό, αναλύει τη σχέση των χριστιανών με τον Χριστό και εξηγεί τη σημασία του βαπτίσματος που δίνει η εκκλησία στα νέα μέλη της. Και άρα με την χάρη αυτή του αγίου πνεύματος ντυνόμαστε τον Χριστό και αντιλαμβανόμαστε τις υποχρεώσεις μας απέναντι στην αλήθεια και τη σωστή ζωή.
Και αφού απαριθμήσει όσα σωστά ή και απορριπτέα έχει η ζωή του Χριστιανού, προχωρεί στο επόμενο στάδιο της ζωής μετά τη βάπτιση, που είναι ο αρραβώνας και η στεφάνωση. "Και ο καλώς βαπτισθείς και καλώς αρραβωνισθείς είναι καλώς στεφανωμένος για μια σωστή και στέρεη ζωή για να υπάρχει η ειρήνη και η ευτυχία".
Δίνει ιδιαίτερη σημασία στα έθιμα που πρέπει να τηρούνται στον αρραβώνα. Είναι γνωστό ότι το χρονικό διάστημα του αρραβώνα ήταν από ένα έτος μέχρι και πολλά.
Α. Όποιος αρραβωνιάζεται οφείλει να καλέσει τον ιερέα και τους προεστούς του χωριού και να καταγραφεί στον κώδικα όλη η συμφωνία της προικοδοσίας, όπου και θα υπογράφουν και τα δυο μέρη και θα υπόσχονται να την τηρήσουν.
Και αν κάποιο από τα δυο μέρη δεν τηρήσει τα συμφωνημένα, πρέπει να πληρώσει τρεις χιλιάδες γρόσια πρόστιμο, τα μισά στο μέρος που τήρησε τη συμφωνία και τα άλλα μισά στην Εκκλησία.
Χωρίς την επικύρωση του αρραβώνα από τον ιερέα τον προεστό και τον επίτροπο, θεωρείται άκυρος και θα υφίσταται κυρώσεις αφορισμού και προστίμου από την εκκλησία.
Β. Κατά τη διάρκεια του αρραβώνα ο γαμβρός μπορεί να επισκέπτεται την νύφη μόνο σε επίσημες γιορτές, ποτέ μόνος αλλά πάντα με δυο ή τρεις ανθρώπους.
Εάν φανερωθεί ότι συχνάζει μόνος του εις το οσπήτιον της αρραβωνιαστικιάς του, αμέσως να τον συλλαμβάνωσιν οι προεστοί και ο επίτροπος και να τον στεφανώνωσιν.
Εάν όμως η πενθερά του τον δέχεται κρυφίως, αύτη πρέπει να αφορίζηται και να πληρώσει εις την εκκλησίαν γρόσια εκατόν!
Γ.Όταν ο μελλόνυμφος πηγαίνει ή έρχεται από ταξίδιον, ο πενθερός ή η πενθερά να προσφέρει εις αυτόν μόνον το ανέκαθεν τακτικόν δώρον, δηλαδή μέλι και κρασί ολίγον, όχι όμως και εις τους λοιπούς αδελφούς ή συγγενείς.
Δ. Εις διάστημα ενός έτους τέσσερα μόνον γλυκίσματα συγχωρείται να προσφέρει η πενθερά εις τον γαμβρόν : Των Χριστουγέννων των Φώτων και εις την Λαμπρήν και το όνομά του.
Εκτός δε των τεσσάρων όποια γυνή τολμήσει να υπάγει γλυκίσματα, αύτη θέλει αφορίζεται και να πληρώσει εις την εκκλησίαν γρόσια εκατόν.
Πρέπει να λείψουν όλως δι' όλου τα χρυσοκέντητα μανδήλια και μεσάλια και τα παρόμοια περιττά και πολυέξοδα πράγματα.
Αυτά, όσον αφορά τον αρραβώνα δια στόματος του μητροπολίτη του καιρού εκείνου Αγαθάγγελου.
