Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

μικρός το "δέμας" αλλ' άξιος !

Για την απλότητα του ανθρώπου θε' να γράψω.
και την ευθύτητα, το κέφι, και το γέλιο,
που γέμιζε το δρόμο του χωριού μας,
και στην παρέα και το καφενείο.
Έφυγε πολύ νωρίς .
Υποθέτω πριν προλάβει να ολοκληρώσει όσα είχε στο μυαλό του. Και ήταν πολλά αυτά που ήθελε αλλά και αυτά που ήδη είχε κάνει .
Ξεκινώντας από οικογένεια φτωχή όπως οι περισσότεροι στο χωριό,με το ανήσυχο μυαλό του δεν άφησε κανένα επάγγελμα χωρίς να περάσει και να το μάθει.
Από μικρό παιδί τον θυμάμαι να ασχολείται με την κτηνοτροφία και με ότι περνούσε απ το χέρι του. Αργότερα πήγε στη σχολή μαγείρων της Θερμής και αποφοίτησε και πάλι, σε λίγο έμαθε κουρέας .Αλλά τα επόμενα χρόνια  θα βρεθεί στις οικοδομές να ασχολείται σε όλα τα πόστα .
Φωνακλάς και πειραχτήρι μιλούσε με όλο τον κόσμο και τους πείραζε όλους στις γειτονιές και στους καφενέδες τρυπώνωντας στις υποθέσεις τους , τρυπομάτης όπως ήταν δεν του ξέφευγε κανένας .
Τη Μόνικα τη γνώρισε στο Μόλυβο και όταν χρειάστηκε να φύγει στη Γερμανία μια και δεν υπήρχαν λύσεις εργασίας και για τους δυο στον τόπο του, δε δίστασε καθόλου να ξενιτευτεί παρά την αγάπη του στο χωριό. Έτσι θα αφήσει το σπιτάκι του που το είχε φτιάξει μόνος του και θα εγκατασταθεί στο Havixbec του Münster στη Βόρεια Γερμανία μια περιοχή που επικρατεί συννεφιά τους δέκα από τους δώδεκα μήνες. Πολλοί φίλοι τότε λέγαμε ότι ο Βασίλης δεν θα αντέξει και θα γυρίσει στον ήλιο της Μυτιλήνης . Αυτός όμως όχι μόνο δούλεψε χρόνια στην οικοδομή της νέας πατρίδας του με μεράκι αλλά και ειδικεύτηκε πολύ γρήγορα στην κατασκευή πρόσθετων μπαλκονιών στα παραδοσιακά κτίσματα της Γερμανίας, προσαρμοσμένος στο κλίμα και στον παράξενο για Έλληνα χαρακτήρα των Γερμανών που τους αντιμετώπιζε με θάρρος και χωρίς κατωτερότητα . Έμαθε τη γλώσσα τους γρήγορα και τη μιλούσε χωρίς να δίνει σημασία στα λάθη.
Έκανε μια πολύ όμορφη και ζηλευτή οικογένεια με δυο όμορφες και πανέξυπνες κόρες , που μαζί με τη Μόνικα τον αγαπούσαν πολύ .
Στην πρώτη πενταετία ξενιτιάς ο Βασιλάκης επιχειρεί νέο άλμα στη ζωή του, και  χτίζει σπίτι στη νέα πατρίδα για να έχει ακόμα και εκεί το δικό του κεραμίδι . Κανένας μετανάστης δεν το τόλμησε τουλάχιστον τόσο γρήγορα.
Ο Βασίλης ο αγράμματος αλλά πάντα μορφωμένος κοινωνικά, ξεπέρασε πολλούς του φίλους σε όλα τα στάδια της ζωής και θα συνέχιζε να κερδίζει στη ζωή όση ζωή κι αν του έδινε ακόμα ο θεός !
Πάντα ενεργητικός δραστήριος και με θετική σκέψη δεν τον θυμάμαι να γκρινιάζει ποτέ για τα προβλήματα, για τη ζωή για οτιδήποτε . Θεωρούσε όλο τον κόσμο παρέα του και δεν ξεχώριζε κάποιους .
΄΄Ετσι θα τον θυμούμαστε φίλο με όλους . Κι έτσι θα παρηγορηθούμε, που θα τον σκεπάζει ξένη γη, μια γη που την μετάλλαξε δική του φίλη με τη δύναμη που είχε μέσα του.
Ας τον θυμούνται με αγάπη και οι φίλοι του και οι δικοί του στη Γερμανία τον ζεστό Έλληνα που δεν κράταγε τους ευρωπαϊκούς τύπους αλλά που έφτιαχνε την παρέα ζεστή με τους δικούς του νόμους.
Καλό ταξίδι Βασιλάκι καλό ταξίδι ...
                                                                                         ( ένας απ' τους φίλους σου).

Δεν υπάρχουν σχόλια:

  Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΩΝ 103 ΧΡΟΝΩΝ ΤΗΣ             ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ      ΛΑΦΙΩΝΑΣ                                              Ήταν 14 Αυγούστου 1919 , ό...