ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Πρωτοπρ. Βασίλειος Καλλιακμάνης,

Μια γυναίκα αθλήτρια του Χριστού

Στο αγιολόγιο της Εκκλησίας εκτός από άνδρες περιλαμβάνονται και γυναίκες, που διακρίθηκαν για τον ιεραποστολικό ζήλο, τη φιλανθρωπική δράση, το γενναίο φρόνημα και την ασκητική ζωή.

Μπορεί ορισμένοι να θεωρούν ότι οι γυναίκες υποτιμήθηκαν από τον χριστιανισμό, αλλά ήταν πρώτος ο Χριστός που υπερασπίστηκε τη μοιχαλίδα, συγχώρησε την πόρνη και κάλεσε κοντά του όχι μόνο μαθητές αλλά και μαθήτριες.

β) Στη συνέχεια ο Απόστολος Παύλος εξομοίωνε εκκλησιολογικά τους ανθρώπους λέγοντας ότι εν Χριστώ δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα σε Ιουδαίο και Έλληνα, δούλο και ελεύθερο, άνδρα και γυναίκα (βλ. Γαλ. 3,27 κ.ε.). Η θετική θεώρηση της γυναίκας, που απαντά στα πρώτα χριστιανικά κείμενα αλλά και στη θεολογία των Πατέρων της Εκκλησίας, γίνεται ευκρινέστερη εάν ληφθούν υπόψη οι κοινωνικές αντιλήψεις της προχριστιανικής εποχής.

γ) Λ.χ. ο Θαλής ο Μιλήσιος θεωρούσε τον εαυτό του τυχερό: «Πρώτον διότι έγινε άνθρωπος κι όχι θηρίο, άνδρας κι όχι γυναίκα, Έλληνας κι όχι βάρβαρος». Επίσης κάθε Ιουδαίος ευχαριστούσε τον Θεό διότι δεν τον έκανε εθνικό, δούλο ή γυναίκα. Οι αντιλήψεις αυτές, παρά την προσπάθεια ανατροπής τους εκ μέρους του χριστιανισμού, διατηρήθηκαν για αιώνες στην παγκόσμια ιστορία.

δ) Τα παραπάνω γράφονται με αφορμή την εορτή της αγίας μεγαλομάρτυρος Παρασκευής, που εορτάζεται στις 26 Ιουλίου. Σύμφωνα με τον Συναξαριστή: «Aύτη η Aγία καταγομένη από ένα χωρίον της παλαιάς Pώμης, θυγάτηρ ούσα, γονέων Xριστιανών, οι οποίοι τας εντολάς του Kυρίου επιμελώς φυλάττοντες, ήτον άτεκνοι, διά τούτο και αδιαλείπτως παρεκάλουν τον Kύριον, ίνα δώση αυτοίς τέκνον. O δε Θεός, ο ποιών το θέλημα των φοβουμένων αυτόν, τους εχάρισε παιδίον θηλυκόν, το οποίον ωνόμασαν εις το Άγιον Bάπτισμα Παρασκευήν».

ε) «Aφ’ ου δε έμαθεν η Aγία τα ιερά γράμματα, πάντοτε ανεγίνωσκε τας θείας Γραφάς, και σχολάζουσα εν τη Eκκλησία του Θεού, εκαταγίνετο εις την αγίαν προσευχήν. Όταν δε απέθανον οι γονείς της, διεμοίρασεν όλα τα υπάρχοντά της, αυτή δε ενδυθείσα το σχήμα των Kαλογραίων, ευγήκεν εις τον κόσμον, κηρύττουσα το όνομα Xριστού του αληθινού Θεού».

στ) Δεν διασώθηκαν ασφαλείς πληροφορίες ούτε για τις χώρες που επισκέφθηκε και δίδαξε η παρθενομάρτυς Παρασκευή, ούτε για τον τόπο που μαρτύρησε. Σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει περιοχή της Ελλάδος όπου να μην έχει κτισθεί μικρή ή μεγάλη εκκλησία προς τιμήν της. Εξάλλου και πολλές περιοχές διεκδικούν τον τόπο του μαρτυρίου της. Έτσι, στο Καναλλάκι της Πρέβεζας, στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής Πούντας, δείχνεται ο τάφος της. Άλλοι λένε ότι μαρτύρησε έξω από τα Γιαννιτσά, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι μαρτύρησε στα Τέμπη ή έξω από τη Θεσσαλονίκη, στο ομώνυμο χωριό, όπου σώζεται αγίασμα και υπάρχει η θέση «λαιμός».

ζ) Ίσως είναι ήσσονος σημασίας η εύρεση της ακριβούς τοποθεσίας του μαρτυρίου της Αγίας Παρασκευής. Είναι όμως υψίστης σημασίας το γεγονός ότι εκείνη, παρότι νεαρή γυναίκα, έδειξε ανδρείο φρόνημα, ομολόγησε τη χριστιανική πίστη και αρνήθηκε τη λατρεία των πάσης φύσεως ειδώλων, τα οποία προσκυνούνται με διάφορους τρόπους και σήμερα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η Αγία Παρασκευή με τη ζωή και το ηρωικό της μαρτύριο παραπέμπει στον εσταυρωμένο Κύριο, στην άκρα ταπείνωση, στη Μεγάλη Παρασκευή, την οποία ακολουθεί η ζωηφόρος Ανάσταση. 

εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ 22-07-2012

Περί συλλόγων γενικά!

Με την ευκαιρία των φωτογραφιών του Πάρι Μανάκα(αυτή του Νέαρχου) και του νέου συλλόγου που αισίως έληξε μαθαίνω η πρώτη επίσημη συνάντηση προ Πρωτοδικείου,θυμήθηκα τα εξής:

Στη δεκαετία του '80 οι Λαφιωνιάτες της Αθήνας είχαν συμπήξει έναν πολιτιστικό σύλλογο για να θυμούνται το χωριό να βλέπουν τους χωριανούς και να ασχοληθούν με όσα έθιμα του τόπου τους γίνεται μέσα στην απάνθρωπη Αθήνα .

Νέαρχος Σαχίνης

Την πρώτη περίοδο το Δ.Σ επιλέχτηκε με ανάθεση απ' όλους μέσα σε ατμόσφαιρα ενθουσιασμού σύμπνοιας και συνεργασίας στο Πάρι Κελαϊδίτη  και στο Νέαρχο . Ακολούθησαν συγκεντρώσεις , χοροί , εκδρομές , θυμάμαι Πρωτομαγιάτικη εκδρομή με ψητά αρνιά , εκδρομή στα Τρίκαλα Κορινθίας στο Λουτράκι, γλέντια σε νυχτερινά μαγαζιά και μπουζούκια . Ήταν άδολη και ανιδιοτελής η προσφορά όλων και του Δ.Σ. για την επιτυχία του συλλόγου . Γνωρίστηκαν άνθρωποι που ζούσαν ως άγνωστοι στην ίδια πόλη , δέθηκαν κι αγαπήθηκαν .
Στη δεύτερη περίοδο κάποιοι είπαν ότι πρέπει να κάνουν εκλογές για την ανάδειξη προεδρείου και χωρίς ιδιαίτερη όρεξη ψήφισαν, σαν να μην ήταν ανάγκη και ανέδειξαν πάλι τους ίδιους, ενώ συνέχιζαν να μιλάνε και να χαίρονται την ύπαρξή τους μέσα στο σύλλογο. Το κριτήριο ήταν ποιος θα δουλέψει για το κοινό καλό, όχι τα περί δόξας και εξουσίας .
Σε λίγα χρόνια είχε ο σύλλογος περισσεύματα χρημάτων από διάφορους λόγους και πηγές και έκανε προσφορές στο χωριό και τελευταία φορά που εγώ θυμάμαι ανέλαβε να κάνει ένα έργο στ' αλώνια , που δεν τέλειωσε και δεν φάνηκε λόγω κάποιας προκατάληψης από τους χωριανούς μας : Τι θέλουν τώρα αυτοί οι Αθηναίοι ! Αυτή την εντύπωση τουλάχιστον έχω εγώ.
Ο σκοπός του συλλόγου στέφθηκε με επιτυχία .
Οι συγχωριανοί μαζεύτηκαν , πέρασαν καλά , έχουν καλές αναμνήσεις, όσοι ακόμα ζουν, και έχουν δημιουργήσει για τους νεότερους ένα καλό προηγούμενο, που έχουν χρέος οι τελευταίοι να το λάβουν ως αφετηρία και βάση για να προχωρήσουν σε καλύτερα και "αψηλότερα ".

Νέος Σύλλογος της Λαφιώνας

Αναγγέλθηκε αυτές τις μέρες από τη νέα μας πρόεδρο, που ανέλαβε τα καθήκοντά της με το νέο έτος ,ότι βρίσκεται "στα σκαριά" η δημιουργία ενός συλλόγου για τη Λαφιώνα με δική της πρωτοβουλία , ενός πολιτιστικού συλλόγου που θα έχει να κάνει με το παρελθόν αλλά περισσότερο με το παρόν και το μέλλον του χωριού. Κατ' αρχήν πρέπει να ευχηθούμε στη Βίκη καλή χρονιά, χρόνια πολλά για την ονομαστική της γιορτή και καλή δύναμη στο έργο που αναλαμβάνει σε καιρούς δύσκολους και παράξενους.
Σ' έναν αχανή, για την αρχή τουλάχιστον, Δήμο Λέσβου, όπου ακόμα και τα μεγάλα χωριά που ήταν Δήμοι με τον Καποδίστρια, δηλώνουν ότι φοβούνται να μη χαθούν στα πλαίσια του Καλλικράτη, πόσο περισσότερο να τρέμει ένα χωριουδάκι σαν τη Λαφιώνα μας, για απραξία και αφάνεια . Με τις σκέψεις αυτές ένας σύλλογος ανθρώπων του χωριού, θα μπορούσε να προωθεί τα συμφέροντά του και να παρακινεί όλους για παρουσία στα πράγματα, να αναδεικνύει τα προβλήματα και να καλλιεργεί  ό,τι καλό πρέπει να μένει και να μην ξεχνιέται μέσα στο χρόνο.
Στις 8 Ιανουαρίου οι ενδιαφερόμενοι θα συναντηθούν στο χωριό με δικηγόρο για το θέμα του καταστατικού και η διαδικασία θα προχωρήσει με τα γραφειοκρατικά θέματα.
Όσοι πιστοί μπορούν να προσέλθουν .