ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΑΜΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ ΛΑΦΙΩΝΟΣ ΤΟΥ 1905

Τα βιβλία του ταμείου της τότε Ενορίας, που σώζονται, είναι δύο και καλύπτουν χρονικά το διάστημα από
το 1905 μέχρι το 1925.

Ένα λυτό φύλλο που βρέθηκε στην ντουλάπα κάτω από την σκάλα του γυναικωνίτη ανήκει σε βιβλίο Ταμείου, με χρονολογία 1904, πράγμα που δηλώνει την ύπαρξη και παλαιότερου, 3ου βιβλίου που χάθηκε.

Το πρώτο λοιπόν βιβλίο που έχουμε αρχίζει έτσι:

Σήμερον 10η Ιουνίου1905 έτους συνελθόντες σήμερον εν τω περιβόλω της ιεράς ημών Εκκλησίας, εξελέγξαμε τους ... ως επιτρόπους της Εκκλησίας ημών τους εξής κυρίους , τον μεν Βασίλειον Παπαδάκην Ταμίαν, τον δε 

Βασίλειον Κ. Βούλγαρην βοηθόν

 και τον Γεώργιον Ν. Σουβλερόν Γραμματέα.

 Άπαν τα ομόλογα της Εκκλησίας θέλουσι παραδοθεί εις τον Γραμματέα προς είσπραξιν, ότι οφείλει να τα παραδίδει το χρήμα εις τον Ταμίαν. Ουδείς των επιτρόπων δύναται μονομερώς να πράξει τι εν αγνοία των συναδέλφων του (αλλά) κατόπιν συνενόηση. Όθεν συνετάχθη το παρόν κ επικυρώθη παρά των παρευρεθέντων .

                                                                                      

                                                      Εν Λαφιώνι τη 10 Ιουλίου 1905

                              Οι πολίται

Κωνσταντίνος Αποστόλου

Ευστράτιος Α. Ζεϊμπέκης

Ελευθέριος Γιαλοπούλης

Ιγνάτιος Σταύρου

Δημήτριος Γρ. Σωκράτη                                          

Βαγής Βασιλείου

Ελευθέριος Φραγκούλης

Αλέξανδρος Καλατζής

                          Η Δημογεροντία

Νικόλαος Κωνσταντίνου

Στυλιανός Καρά Μαλλή

Βασίλειος Κώστα

Θεοφάνης Δ. Βαλδάνης

Να μην ξεχνάμε όμως ότι Ενορία σημαίνει για τα χρόνια εκείνα Εκκλησιαστική και  Κοινοτική διοίκηση του χωριού.

Τα έσοδα της Ενορίας που σημειώνονται μέχρι τον Μάιο του 1907,προέρχονται από 

τα κεριά,

 τις κατά παραγγελία λειτουργίες των ενοριτών,

 βαπτίσεων, γάμων,

 τα λάδια που εισπράτονται, των χωραφιών της εκκλησίας και την πώληση βελανιδιού από την Λαφιώνα και τα κτήματα στη Μικρασία.
Και ένα άλλο έσοδο, 
τα δάνεια που έδεινε η εκκλησία στους ενορίτες,  με τόκο15% τα "ομόλογα", όπως τα ονόμαζαν.

Τα έξοδα είναι πολλά, αφού πληρώνεται ο ιερέας, ο ψάλτης, ο δάσκαλος και ο αγροφύλακας του χωριού, οι επισκευές του ναού, του σχολείου, του Μύλου (ελαιοτριβείου) και ό,τι άλλων εξόδων έχει μια Κοινότητα.

Μέχρι το 1907 που καταγράφεται ο ισολογισμός,

τα έσοδα της Ενορίας ήταν  26.832,25 γρόσια 

                        και τα έξοδα 27.794.

 Είχαν διατεθεί εκτός των παραπάνω και για:

- Αρχιερατική επιχορήγηση σχεδόν 9.000 γρ.
- Για φύτευση κ. καλλιέργεια ελαιοδέντρων 2.619 γρ.

και -14.600 γρ. τουλάχιστον για την επανακατασκευή  του ελαιόμυλου του χωριού. 

Τον ισολογισμό υπογράφουν ο Γ. Παπαδάκης και ο δάσκαλος Π. Γιαννιόγλου

και επικυρούται από τον Μητροπολίτη Μηθύμνης ΣΤΕΦΑΝΟ ΣΟΥΛΙΔΗ

  ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

γρόσι

μετζίτι  ( 33γρ)

Λίρα Τρ.  3 μετζίτια)

1. δυο σκούπες για το σχολειό κόστισαν 8,20 γρ.

2. ένα αγόι για βάγιες στον Δ. Κάνου, 10 γρ.

3. ένα γυναικείο φόρεμα  44.20 γρ.

4. παντόφλες  18,10

αγόι Λαφιώνα- Πέτρα, 6 γρ.

Ένα λεύκο 82,20

Τη Βάπτιση στην Εκκλησία πλήρωνε ο νονός 20 έως 33 γρόσια.

Ο γάμος από 33 μέχρι και 100 γρ.

Ο τουρκικός φόρος του χωριού ήταν ανά τρίμηνο και για διάφορους λόγους με ποσά, από 22, 66, 83, γρόσια, μέχρι 3 λίρες, ειδικά για φόρο κτημάτων.

   Τον καιρό που δεν είχε το χωριό ιερέα ερχόταν από Καλλονή, σταλμένος από την Μητρόπολη, ο παπά Ιγνάτιος τον οποίο πλήρωνε η ενορία με πάνω από 300 γρόσια και επί πλέον τάιζε το μεταφορικό ζώο του παπά με άχυρο και κριθάρι.

Η είσπραξη της πρωτοχρονιάς από κερί και δίσκο στη λειτουργία, ήταν 74 γρόσια.  ενώ την ημέρα των φώτων 80 γρ. 
Η πώληση της Ανάστασης το 1907, κατακυρώθηκε στα 68 γρ. 

                    Ο Μύλος του χωριού

Εντυπωσιακό γεγονός για την εποχή ήταν η εκ βάθρων ανακατασκευή του Μύλου της Ενοριακής Κοινότητας,  δηλ. του ελαιοτριβείου στο σημερινό "Τσισμιδέλ" , με απίστευτο κόστος για την εποχή του 1903-5 .

Η κατασκευή κτίσματος με δύο χώρους και ο εξοπλισμός με τις απαραίτητες μηχανικές σειρές για την εκθλιψη και συλλογή του λαδιού, απαιτούσαν μηχανικούς του καιρού, υλικά, εργάτες, μεροκάματα και χρήμα τα οποία διέθεσε η ενορία σε βάθος χρόνου.

Από την αρχή της λειτουργίας του, ο μύλος  ενοικιάστηκε σε λαδέμπορες της πέτρας και της Λαφιώνας για πολλά χρόνια μέχρι που ξεπεράστηκε λειτουργικά από την πρόοδο της μηχανικής και σταμάτησε να λειτουργει. 

το 1907αναφέρονται οι μάστορεςκαι τα υλικά.

Μ. Μπουργουτζής για την εκκοπή λίθων του ελαιοτριβείου, γρόσια 4830.

Για την κατασκευή εργαλείων Αλ. Βουγιούκας 360 γρ.

Θεμιστοκλής Παυλιόγλου 63 πανιά εργοστασίου 1258.

Σωτήρης σιδηρουργός, 502 γρ. για πρέσα, ρουμπινέτο, κατασκευή, τοποθέτηση καζανιού.

Μετρήθηκαν πάνω από 200 μεροκάματα λαφιωνιατών και σκουταριωτών για όλο το έργο και αγόια για υλικά, κυριστέ, πέτρες, κεραμίδια κλπ.

Η πέτρα κόστισε 148 γρ.
Για να τρυπήσει η πέτρα του μύλου χρειάστηκαν 3 μέρες εργασία από τον Β. Μαραγγό.

Η κοπάνα από Στύψη 99 γρ. και η διόρθωση 66.
Τα σανίδια για το αμπάρι 37,20

(αντιγραφή από το 1ο βιβλίο του ταμείου).